Του Μανώλη Κεφαλογιάννη
Ευρωβουλευτής ΝΔ
Η Τουρκία, δυστυχώς, παραμένει μία αναθεωρητική δύναμη στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράγοντας αποσταθεροποίησης στην περιοχή συνεχίζει να απειλεί, να παραβιάζει και να αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων χωρών.
Ενώ αντιδρά και στην άσκηση των υποχρεώσεων τους που απορρέουν από το ευρωπαϊκό δίκαιο όπως η θεσμοθέτηση των Θαλάσσιων Πάρκων και του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού. Προσπάθειες τις οποίες η Τουρκία χαρακτηρίζει σαν «κινήσεις επιβολής τετελεσμένων και αμφισβήτησης» αυτού που η ίδια ονομάζει «Γαλάζια Πατρίδα».
Τα κυριαρχικά δικαιώματα των τρίτων χωρών που παραβιάζονται από τις επιθετικές και παράνομες ενέργειες της Τουρκίας απορρέουν πλήρως από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Μία Σύμβαση που έχει υπογραφεί τόσο από όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση ως πολιτικός οργανισμός. Μία Σύμβαση, που αν και δεν έχει υπογραφεί και κυρωθεί από την Τουρκία, έχει καταστεί πλέον εθιμικό δίκαιο καθώς έχει υπογραφεί από περισσότερα από 160 κράτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Ας σημειώσουμε εδώ ότι τα άλλα τρία κράτη, που για τους δικούς τους λόγους, δεν έχουν υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) είναι το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η Βενεζουέλα. Παρόλα αυτά, και οι ΗΠΑ έχουν οριοθετήσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με την Κούβα με τη μεθοδολογία της μέσης γραμμής και το Ισραήλ με τον Λίβανο ακολουθώντας τις πρόνοιες της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας αναγνωρίζοντας εν τοις πράγμασιν ότι αυτή τηρείται πλέον από όλους ασχέτως αν δεν έχει υπογραφεί από τα δύο κράτη.
Η Τουρκία και η Λιβύη το Νοέμβριο του 2019 προχώρησαν στην οριοθέτηση των θαλασσίων τους ζωνών με το παράνομο και άκυρο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Μία οριοθέτηση που παραβιάζει κατάφωρα τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το άκυρο και παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο παραβιάζει κατάφωρα το Δίκαιο της Θάλασσας καθώς απεμπολεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Πατρίδας μας. Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας ρητά ορίζει στο Άρθρο 121 ότι τα νησιά που έχουν οικονομική ζωή, παράδειγμα η Ρόδος, το Καστελόριζο, η Κρήτη, όλα τα Δωδεκάνησα έχουν το ίδιο δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη όπως οι ηπειρωτικές περιοχές.
Η απολύτως παράνομη αυτή ενέργεια αμέσως καταγγέλθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο οποίο καταθέσαμε τροπολογία στην Έκθεση για την κατάσταση στη Λιβύη μαζί με τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος τον Μάνφρεντ Βέμπερ, ένα γνήσιο φιλέλληνα. Μία τροπολογία που υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια με συντριπτική πλειοψηφία η οποία τόνιζε ότι η συμφωνία αυτή παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών και δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και, επομένως, δεν μπορεί να έχει νομικές συνέπειες για τρίτα κράτη. Ενώ παροτρύνει τις λιβυκές αρχές να προβούν στην ακύρωση του μνημονίου συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης του 2019 για την οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών στη Μεσόγειο Θάλασσα, και να μην εφαρμόσουν καμία ρήτρα που περιλαμβάνεται στην επακόλουθη συμφωνία για τους υδρογονάνθρακες, η οποία υπεγράφη στις 3 Οκτωβρίου 2022 και προβλέπει παράνομες δραστηριότητες γεώτρησης στις αποκλειστικές οικονομικές ζώνες τρίτων χωρών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της Κύπρου και της Ελλάδας.
Ενώ πριν λίγες ημέρες η Τουρκία προανήγγειλε τη σύναψη συμφωνίας με την προσωρινή διοίκηση της Συρίας για οριοθέτηση ΑΟΖ. Μία συμφωνία που παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην περιοχή και έχει καταγγελθεί με ερωτήσεις μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η Ελλάδα επιζητά την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα με όλες τις γειτονικές χώρες. Ασφαλώς συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας. Σέβεται απολύτως τις σχέσεις καλής γειτονίας, σέβεται απολύτως το Διεθνές Δίκαιο, τη Σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Και ασφαλώς συζητά, πρέπει να συζητά, επιζητά το διάλογο. Ένα διάλογο, όμως που θα εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο. Ένα διάλογο που θα στέκεται απέναντι από μεγαλοιδεατισμούς, νεοοθωμανικά μεγαλεία και αναθεωρητικές τάσεις. Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν μία και μόνη διαφορά. Την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών. Μία διαφορά που θα πρέπει να επιλυθεί στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας.
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Πολιτική”)